Κηροπήγιο με αλάτι

Μια πολύ εύκολη και ωραία κατασκευή που μετατρέπει ένα απλό βαζάκι σε κηροπήγιο και δίνει την αίσθηση του χιονισμένου...

Υλικά 

Τα υλικά που χρησιμοποίησα είναι ένα άδειο βαζάκι από μαρμελάδα, αλάτι χονδρό, αλάτι ψιλό, κόλλα ατλακόλ, πινέλο, βερνίκι διαφανές για στεγανοποίηση και γκλίτερ(απλά υλικά που όλοι έχουμε λίγο πολύ).

 

 

Εδώ τα υλικά που χρησιμοποίησα. Λείπει από την φωτογραφία το αλάτι και το βερνίκι.

 

Εκτέλεση 

Παίρνουμε το βαζάκι μας και αφού περάσουμε την εξωτερική του επιφάνεια με μια παχιά στρώση κόλλας ατλακόλ, κυλάμε το βάζο πάνω σε μια στρώση χονδρού αλατιού, ούτως ώστε να καλυφθεί με αλάτι το μεγαλύτερο ποσοστό της επιφάνειας του βάζου. Στα κενά που θα μείνουν, ρίχνουμε αλάτι ψιλό και καλύπτουμε. Εγώ έριξα και λίγο ασημένιο γκλίτερ για λάμψη.

Αφού στεγνώσει το βάζο, περνάμε με πινέλο το βάζο με διαφανές βερνίκι για στεγανοποίηση και το αφήνουμε να στεγνώσει. Το κηροπήγιο μας είναι έτοιμο προς χρήση.

Για του λόγου το αληθές...

 

 

Ενδιαφέρουσες ιδέες με αυτήν την τεχνική, υπάρχουν παντού στο διαδίκτυο, καθώς και στις ιστοσελίδες : http://craftsbyamanda.com/2010/12/epsom-salt-luminaries-some-winter.html,

http://m-ar-t.blogspot.gr/2012/07/blog-post.html

 

 

 

 
 
 

Το μέτρημα (Νατάσα Μποφίλιου)

Στίχοι: Eυαγγελάτος Γεράσιμος
Μουσική: Καραμουρατίδης Θέμης

Ερμηνεύτρια: Nατάσα Μποφίλιου
Παραγωγή video: prwtoplasti

Τους ανθρώπους της ζωής μου
κάθισα να τους μετρήσω
τους παρόντες, τους απόντες
κάνα δυο περαστικούς.
Όσους ήρθαν για να μείνουν
όσους έφυγαν πριν γίνουν,
τους κοινόχρηστους, τους ξένους,
τους πολύ προσωπικούς.

ΡΕΦΡΕΝ: Και μου βγαίνουν πάντα λίγοι
ή μου βγαίνουνε πολλοί
κι είναι η μοναξιά που επείγει
ό,τι με μελαγχολεί.
Και μου βγαίνουν πάντα λίγοι
ή μου βγαίνουνε πολλοί
σ’ ένα μέτρημα που ανοίγει
την παλιά μου την πληγή.

Τους ανθρώπους της ζωής μου
θα ’ θελα να τους κρατήσω...
Τα αγρίμια, τους αγγέλους
και τους πιο κανονικούς.
Όσους άφησαν σημάδι
όσους πήρε το σκοτάδι,
τους εκείνους, τους τυχαίους
τους πολύ προσωπικούς.

ΡΕΦΡΕΝ: Και μου βγαίνουν πάντα λίγοι
ή μου βγαίνουνε πολλοί
κι είναι η μοναξιά που επείγει
ό, τι με μελαγχολεί.
Και μου βγαίνουν πάντα λίγοι
ή μου βγαίνουνε πολλοί
σ’ ένα μέτρημα που ανοίγει
την παλιά μου την πληγή.

Άνθρωποι μόνοι που άφησαν σκόνη
φιλίες και αγάπες που πήραν οι δρόμοι
κλεμμένοι, κρυμμένοι, κρυφά δανεισμένοι
τυχαίοι, γενναίοι, δειλοί, φοβισμένοι
δικοί μου και ξένοι, λαμπροί και θλιμμένοι
σε σχέσεις, σε σπίτια καλά κλειδωμένοι.
Χαρούμενοι, άσχετοι, συνεπιβάτες
Μποέμ καλλιτέχνες, παιδιά με γραβάτες.

Εχθροί μου και φίλοι, μικροί και μεγάλοι

που δίνουν με μέτρο, που κάνουν σπατάλη.

Αγάπες που έμοιαζαν να `χουν αξία

και άλλες που ξέμειναν στη χειραψία

Φτωχοί συγγενείς που σερβίρουν τα έτοιμα

οι λογικοί κι όσοι ζουν με το αίσθημα.

Οι λογικοί κι όσοι ζουν με το αίσθημα

Οι λογικοί κι όσοι ζουν με το αίσθημα...

 

Όσοι ζουν με το αίσθημα....

Φοβάμαι...πως χάνω το μέτρημα ....

Κορνίζα με ενδιαφέρουσα υφή

Προσπαθώντας να βρω ιδέες για να διακοσμήσω μια παλιά ξύλινη κορνίζα εύκολα και γρήγορα, αποφάσισα να χρησιμοποιήσω την τεχνική του Decoupage με χαρτοπετσέτα, αλλά κάπως διαφορετικά. Δεν ήξερα ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα, αλλά τελικά μου αρέσει...

Η παλιά μου κορνίζα

Χρησιμοποίησα για την κορνίζα μια χαρτοπετσέτα που είχε ξεμείνει από κάποιο πάρτυ της κόρης μου. Την βλέπετε εδώ.

Πέρασα την κορνίζα με ένα ελαφρύ στρώμα αραιωμένη κόλλα ατλακόλ και μετά τοποθέτησα την χαρτοπετσέτα, αφού την είχα μετρήσει πριν και κόψει σύμφωνα με την κορνίζα.

Αυτήν την φορά το μόνο που δεν με ένοιαζε ήταν αν θα κάνει ζάρες η χαρτοπετσέτα. Για την ακρίβεια αυτό ήταν το ζητούμενο, προκειμένου να αποκτήσει η κορνίζα την αίσθηση της υφής. Έτσι λοιπόν, πέρασα και από πάνω την χαρτοπετσέτα με μια γενναία στρώση ατλακόλ και την άφησα να στεγνώσει.

Μετά σκέφτηκα ότι θα ήταν πολύ ωραία να προσθέσω και μία πεταλουδίτσα, που έκοψα από λευκό χαρτόνι και χρωμάτισα σύμφωνα με τα χρώματα της κορνίζας. Στη συνέχεια, κόλλησα την πεταλουδίτσα με κόλλα πάνω στην κορνίζα, την διακόσμησα με πετρίτσες, έβαλα και μερικά λουλουδάκια υφασμάτινα που είχα από παιδικά τσιμπιδάκια και την άφησα να στεγνώσει.

Όταν στέγνωσε η κόλλα, πέρασα από πάνω την κορνίζα και τα αντικείμενα πάνω σε αυτήν, με διαφανές βερνίκι και το μόνο που έμενε πια ήταν να περιμένω να στεγνώσει για να την χρησιμοποιήσω. Εδώ η κορνίζα μας έτοιμη και με ενδιαφέρουσα υφή...

 

 
 
 
 
 
 
 
 
 

Ποίημα στους φίλους (Χόρχε Λουίς Μπόρχες)

Δεν µπορώ να σου δώσω λύσεις,
για όλα τα προβλήµατα της ζωής,
ούτε έχω απαντήσεις
στις αµφιβολίες ή τους φόβους σου,
αλλά µπορώ να σε ακούσω
και να τα µοιραστώ µαζί σου.

Δεν µπορώ ν’ αλλάξω
το παρελθόν σου ούτε το µέλλον σου.
Αλλά όταν µε χρειάζεσαι
θα ‘µαι δίπλα σου.

Δεν µπορώ ν’ αποτρέψω
να µη σκοντάψεις.
Μόνο µπορώ να σου προσφέρω το χέρι µου,
για να κρατηθείς
και να µη πέσεις.
Οι χαρές σου.
Οι θρίαµβοί σου
κι οι επιτυχίες σου
δεν είναι δικά µου.
Αλλά χαίροµαι ειλικρινά
να σε βλέπω ευτυχισµένο.

Δεν κρίνω τις αποφάσεις
που παίρνεις στη ζωή.
Περιορίζοµαι στο να σε στηρίζω,
να σε παροτρύνω
και να σε βοηθώ όταν µου το ζητάς.

Δεν µπορώ να σου χαράζω όρια
που µέσα τους οφείλεις να κινείσαι,
αλλά σου προσφέρω αυτό το χώρο,
τον απαραίτητο για ν’αναπτυχθείς.

Δεν µπορώ να αποτρέψω τον πόνο σου
όταν κάποια λύπη σου σχίζει την καρδιά,
αλλά µπορώ να κλάψω µαζί σου
και να µαζέψω τα κοµµάτια,
για να τη φτιάξω από την αρχή.

Δεν µπορώ να σου πω ποιος είσαι
ούτε ποιος θα όφειλες να είσαι.
Μονάχα µπορώ να σ’ αγαπώ όπως είσαι
και να ‘µαι φίλος σου.

Αυτές τις ηµέρες σκέφτηκα
τους φίλους και τις φίλες µου.
Δεν ήσουν ψηλά ούτε χαµηλά ούτε στη µέση.
Δεν ήσουν στην αρχή
ούτε στο τέλος της λίστας.
Δεν ήσουν το νούµερο ένα
ούτε το τελικό,
ούτε διεκδικώ να ‘µαι πρώτος,
δεύτερος ή ο τρίτος στη δική σου.
Φτάνει που µε θες για φίλο.
Ευχαριστώ που ‘µαι αυτό.

Borges Jorge Luis (1899-1986), Ποιήματα, μετάφραση Δ.Καλομοίρης, Ελληνικά Γράμματα, 1995

Ένα ποίημα ύμνος στο αληθινό νόημα της φιλίας από τον σπουδαίο αυτόν συγγραφέα, που αναδεικνύει την αξία που έχουν οι αληθινοί φίλοι στη ζωή των ανθρώπων. Φίλοι που θα χαρούν με τη χαρά σου και θα λυπηθούν με την λύπη σου και όχι αντίστροφα. Φίλοι ειλικρινείς. Υπάρχουν άραγε; Κι όμως, η ζωή μας δείχνει ότι υπάρχουν άνθρωποι που έχουν βρει την αληθινή φιλία. Είναι αυτοί οι μερικοί τυχεροί, που αν μη τι άλλο θα πρέπει να αισθάνονται ευλογημένοι και χαρούμενοι... 

Ο Μπόρχες γεννήθηκε στις 24 Αυγούστου το 1899 στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής και πέθανε στις 14 Ιανουαρίου του 1986 στη Γενεύη της Ελβετίας. Τάφηκε ύστερα από επιθυμία του στην πόλη που μεγάλωσε, στο Μπουένος Άιρες. Υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους λογοτέχνες του εικοστού αιώνα, του οποίου το ταλέντο στην συγγραφή αναδείχθηκε από πολύ μικρή ηλικία, αφού σε ηλικία 7 ετών ο Μπόρχες γράφει το πρώτο του διήγημα, ενώ ένα χρόνο αργότερα μεταφράζει και δημοσιεύει τον Ευτυχισμένο πρίγκιπα του Όσκαρ Ουάιλντ.  

 

 Παραγωγή video: mariaparask

 

Πίνακας λουλούδι (βήμα-βήμα)

Eπειδή κατά το κοινό: "Αργία μήτηρ πάσης κακίας" και έχοντας στο σπίτι ένα ξύλινο πλαίσιο σαν πίνακα από ένα παλιό ξύλινο παζλ της κόρης μου, που τι ασυνήθιστο... χάθηκαν τα κομμάτια, αποφάσισα ότι ήρθε η ώρα να τον μετατρέψω σε κάτι χρήσιμο και να περάσω στιγμές δημιουργίας με τα παιδιά μου.!!

Το αποτέλεσμα αυτής της δημιουργίας είναι αυτό:

Έτσι λοιπόν αφού κατέληξα τι θέλω να κάνω, μάζεψα τα υλικά που θα χρειαζόμασταν και ξεκινήσαμε... Τα υλικά που χρειαζόμαστε για τον πίνακα είναι δύο -τρία φύλλα παρτιτούρας από ένα παλιό βιβλίο μουσικής, κόλλα ατλακόλ, ψαλίδι, πινέλα, χρώματα πλαστικά και βερνίκι διαφανές για το φινίρισμα.

Βήμα 1ο: Παίρνουμε την ξύλινη επιφάνεια από το παλιό παζλ και την περνάμε απαλά σε όλες τις πλευρές με κόλλα ατλακόλ αραιωμένη.
 

Εδώ η ξύλινη επιφάνεια

Βήμα 2ο: Στη συνέχεια και αφού έχουμε μετρήσει και κόψει τις παρτιτούρες μας σύμφωνα με τις διαστάσεις του πίνακα, τις κολλάμε πάνω στο ξύλινο πλαίσιο πολύ προσεκτικά για να μη μας γίνουν ζάρες.

Εδώ είναι οι παρτιτούρες που έχω κολλήσει στον πίνακα

Βήμα 3ο: Μετά ζωγραφίζουμε με ένα μολύβι το σχέδιο που επιθυμούμε πάνω στην παρτιτούρα και αφού έχουμε ετοιμάσει τα χρώματα αρχίζουμε να ζωγραφίζουμε τον πίνακα και να γεμίζουμε με χρώμα το σχέδιο μας.


Επί τo έργoν...

Βήμα 4ο: Ολοκληρώνουμε το χρωμάτισμα του σχεδίου μας και αφήνουμε να στεγνώσει.
   

Εδώ η ζωγραφιά ολοκληρωμένη

Βήμα 5ο: Όταν στεγνώσουν τα χρώματα στον πίνακα περνάμε απαλά με πινέλο αραιωμένη κόλλα ατλακόλ και αφήνουμε να στεγνώσει. (κάνουμε την διαδικασία αυτή δύο φορές)
 

Ο πίνακας κατά το πέρασμα του με κόλλα ατλακόλ

Βήμα 6ο: Τέλος αφού στεγνώσει η κόλλα, περνάμε τον πίνακα με βερνίδι διαφανές φινιρίσματος, προκειμένου έτσι να αδιαβροχοποιηθεί. Τώρα είμαστε έτοιμοι να καμαρώσουμε το έργο μας κρεμασμένο και προπάντως να θυμόμαστε τις ανέμελες στιγμές που περάσαμε κατά την διαδικασία.


Βουαλά...



Βίντεο χαρούμενα-συγκινητικά-φιλοσοφημένα

Πατέρας, γιος και σπουργίτι σε ένα συγκινητικό βίντεο,

που αναδεικνύει την ανάγκη να στέκονται τα παιδιά

δίπλα στους γονείς, με όποιο κόπο και θυσία.

Παραγωγή: Αvraam Lazaridis

Ήταν κάποτε ένα αγόρι με άσχημο χαρακτήρα...

Παραγωγή: konstantinos4u


Η αγάπη ενός κωφάλαλου πατέρα

Παραγωγή: Sporeas gr


Το δέντρο που έδινε.

Παραγωγή: Χλέτσος Βασίλης


Ο μεγάλος δικτάτορας (Τσάρλυ Τσάπλιν)

Παραγωγή: Michael Myers


Το σοφό πουλί

Παραγωγή: Χλέτσος Βασίλης


Mια υπέροχη διαφήμιση από την Ταυλάνδη

Παραγωγή: dut888


Συνεχίζεται...

To Παράπονο (Οδυσσέας Ελύτης)

Αναρωτιέμαι μερικές φορές: Είμαι εγώ που σκέφτομαι καθημερινά πως η ζωή μου είναι μία; Όλοι οι υπόλοιποι το ξεχνούν; Ή πιστεύουν πως θα έχουν κι άλλες, πολλές ζωές, για να κερδίσουν τον χρόνο που σπαταλούν;

Μούτρα. Ν' αντικρίζεις τη ζωή με μούτρα. Τη μέρα, την κάθε σου μέρα. Να περιμένεις την Παρασκευή που θα φέρει το Σάββατο και την Κυριακή για να ζήσεις. Κι ύστερα να μη φτάνει ούτε κι αυτό, να χρειάζεται να περιμένεις τις διακοπές. Και μετά ούτε κι αυτές να είναι αρκετές.

Να περιμένεις μεγάλες στιγμές. Να μην τις επιδιώκεις, να τις περιμένεις. Κι ύστερα να λες πως είσαι άτυχος και πως η ζωή ήταν άδικη μαζί σου. Και να μη βλέπεις πως ακριβώς δίπλα σου συμβαίνουν αληθινές δυστυχίες Που η ζωή κλήρωσε σε άλλους ανθρώπους. Σ' εκείνους που δεν το βάζουν κάτω και αγωνίζονται. Και να μην μαθαίνεις από το μάθημά τους. Και να μη νιώθεις καμία φορά ευλογημένος που μπορείς να χαίρεσαι τρία πράγματα στη ζωή σου, Την καλή υγεία, δυο φίλους, μια αγάπη, μια δουλειά, μια δραστηριότητα που σε κάνει να αισθάνεσαι ότι δημιουργείς, Ότι έχει λόγο η ύπαρξή σου. 

Να κλαίγεσαι που δεν έχεις πολλά. Που κι αν τα είχες, θα ήθελες περισσότερα. Να πιστεύεις ότι τα ξέρεις όλα και να μην ακούς. Να μαζεύεις λύπες και απελπισίες, Να ξυπνάς κάθε μέρα ακόμη πιο βαρύς. Λες και ο χρόνος σου είναι απεριόριστος.

Κάθε μέρα προσπαθώ να μπω στη θέση σου. Κάθε μέρα αποτυγχάνω. Γιατί αγαπάω εκείνους που αγαπούν τη ζωή. Και που η λύπη τους είναι η δύναμή τους Που κοιτάζουν με μάτια άδολα και αθώα, ακόμα κι αν πέρασε ο χρόνος αδυσώπητος από πάνω τους. 
Που γνωρίζουν ότι δεν τα ξέρουν όλα, γιατί δεν μαθαίνονται όλα. Που στύβουν το λίγο και βγάζουν το πολύ. Για τους εαυτούς τους και για όσους αγαπούν. Και δεν κουράζονται να αναζητούν την ομορφιά στην κάθε μέρα, στα χαμόγελα των ανθρώπων, στα χάδια των ζώων, Σε μια ασπρόμαυρη φωτογραφία, σε μια πολύχρωμη μπουγάδα. 

Όσο κι αν κανείς προσέχει όσο κι αν το κυνηγά πάντα, πάντα θα 'ναι αργά ....Δεύτερη Ζωή δεν έχει...

 

Καπέλο πουλιού (οδηγίες)

Η κατασκευή αυτή ήρθε ως ανάγκη για την συμμετοχή της κόρης μου σε μια αποκριάτικη εκδήλωση της παιδικής χορωδίας στην οποία συμμετέχει και στην οποία θα έπρεπε όλα τα παιδιά να φαίνονται ως πουλιά. Το φτιάξαμε το καπέλο, αλλά τελικά δεν χρειάστηκε...κρίμα.
Παρόλα αυτά περάσαμε ωραίες στιγμές κατά την ώρα της κατασκευής με τα παιδιά μου.

Υλικά: χαρτόνια σε τρία διαφορετικά χρώματα (λευκό-κίτρινο-κόκκινο),μεζούρα, μαρκαδόρους (μαύρο-κόκκινο), συρραπτικό, χάρακα, μολύβι, ψαλίδι και δυνατή κόλλα για χαρτί. Επιπλέον σε αυτά...όρεξη. 

 

Εκτέλεση

• Μετράμε αρχικά το κεφάλι του παιδιού μας με μια μεζούρα και στην συνέχεια παίρνουμε το λευκό χαρτόνι και με ένα χάρακα σχηματίζουμε με μολύβι πάνω σε αυτό την στενόμακρη λωρίδα που πρέπει να κόψουμε(όχι πολύ φαρδιά).
• Μετά, σχεδιάζουμε ένα ημικύκλιο στην μέση περίπου της λευκής λωρίδας για το κεφάλι του πουλιού και αφού είμαστε σίγουροι για τις διαστάσεις, κόβουμε το χαρτόνι. Το τοποθετούμε στο κεφάλι του παιδιού μας και υπολογίζουμε να εφάπτεται καλά πάνω σε αυτό το καπέλο, ούτως ώστε να μην πέφτει, αλλά και να μην είναι πολύ σφιχτό. Σημειώνουμε πού θα κλείσουμε με συρραπτικό. Έπειτα, ζωγραφίζουμε με τον μαρκαδόρο τα μάτια.
• Παίρνουμε στη συνέχεια το κίτρινο χαρτόνι και ανάλογα την διάσταση που θέλουμε την μύτη του πουλιού, κόβουμε ένα τετράγωνο, το οποίο στη συνέχεια διπλώνουμε διαγώνια για να γίνει τσάκιση και να σχηματιστεί η μύτη του πουλιού. Δίπλα από την τσάκιση ζωγραφίζουμε δύο κύκλους για τα ρουθούνια. Κολλάμε την μύτη διαγώνια κάτω ακριβώς από τα μάτια του πουλιού.
• Τέλος, με το κόκκινο χαρτόνι σχηματίζουμε το λειρί του πουλιού και αφού μας αρέσει το μέγεθος και το σχήμα του, το κόβουμε και το κολλάμε στην κορυφή του ημικυκλίου του λευκού χαρτονιού.

Βουαλά...η κατασκευή μας είναι έτοιμη...

 

Παντζούρι με καπέλο



Στα πλαίσια των μαθημάτων με την Μαριέλα,
όσα κατάφερα δηλαδή να ολοκληρώσω λόγω πολύ περιορισμένου ελεύθερου χρόνου, ζωγράφισα αυτόν τον πίνακα ζωγραφικής με πλαστικά χρώματα, που
απεικονίζει ένα παντζούρι και καπέλο. Έναν πίνακα με έντονη καλοκαιρινή διάθεση και χρώμα.
Υπομονή...είναι κοντά το καλοκαίρι!!!



Το Μονόγραμμα (Οδυσσέας Ελύτης)

Έτσι μιλώ γιά σένα καί γιά μένα

Επειδή σʼαγαπώ καί στήν αγάπη ξέρω
Νά μπαίνω σάν Πανσέληνος
Από παντού, γιά τό μικρό τό πόδι σού μές στʼαχανή σεντόνια
Νά μαδάω γιασεμιά --κι έχω τή δύναμη
Αποκοιμισμένη, νά φυσώ νά σέ πηγαίνω
Μές από φεγγαρά περάσματα καί κρυφές τής θάλασσας στοές
Υπνωτισμένα δέντρα μέ αράχνες πού ασημίζουμε

Ακουστά σʼέχουν τά κύματα
Πώς χαιδεύεις, πώς φιλάς
Πώς λές ψιθυριστά τό "τί" καί τό "έ"
Τριγύρω στό λαιμό στόν όρμο
Πάντα εμείς τό φώς κι η σκιά

Πάντα εσύ τʼαστεράκι καί πάντα εγώ τό σκοτεινό πλεούμενο
Πάντα εσύ τό λιμάνι κι εγώ τό φανάρι τό δεξιά
Τό βρεγμένο μουράγιο καί η λάμψη επάνω στά κουπιά
Ψηλά στό σπίτι μέ τίς κληματίδες
Τά δετά τριαντάφυλλα, καί τό νερό πού κρυώνει
Πάντα εσύ τό πέτρινο άγαλμα καί πάντα εγώ η σκιά πού μεγαλώνει
Τό γερτό παντζούρι εσύ,ο αέρας πού τό ανοίγει εγώ
Επειδή σʼαγαπώ καί σʼαγαπώ
Πάντα εσύ τό νόμισμα καί εγώ η λατρεία πού τό εξαργυρώνει:

Τόσο η νύχτα, τόσο η βοή στόν άνεμο
Τόσο η στάλα στον αέρα,τόσο η σιγαλιά
Τριγύρω η θάλασσα η δεσποτική
Καμάρα τʼουρανού με τʼάστρα
Τόσο η ελάχιστη σου αναπνοή

Πού πιά δέν έχω τίποτε άλλο
Μές στους τέσσερις τοίχους, τό ταβάνι,τό πάτωμα
Να φωνάζω από σένα και νά μέ χτυπά η φωνή μου
Νά μυρίζω από σένα και νʼαγριεύουν οί άνθρωποι
Επειδή τό αδοκίμαστο καί τό απʼαλλού φερμένο
Δέν τʼαντέχουν οί άνθρωποι κι είναι νωρίς, μʼακούς
Είναι νωρίς ακόμη μές στον κόσμο αυτόν αγάπη μου

Να μιλώ για σένα και γιά μένα.

Στον Παράδεισο έχω σημαδέψει ένα νησί
Απαράλλαχτο εσύ κι ένα σπίτι στή θάλασσα

Μέ κρεβάτι μεγάλο καί πόρτα μικρή
Έχω ρίξει μές στ’ άπατα μιαν ηχώ
Νά κοιτάζομαι κάθε πρωί που ξυπνώ

ΝΑ ΣΕ ΒΛΕΠΩ ΜΙΣΗ ΝΑ ΠΕΡΝΑΣ ΣΤΟ ΝΕΡΟ
ΚΑΙ ΜΙΣΗ ΝΑ ΣΕ ΚΛΑΙΩ ΜΕΣ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ...

Το  Μονόγραμμα είναι ένα από τα ερωτικότερα ποιήματα της νεοελληνικής λογοτεχνίας, που έγραψε ο  Οδυσσέας Ελύτης κατά τη διαμονή του στο Παρίσι (1969-1971). Το ποίημα δημοσιεύτηκε πρώτη φορά την Άνοιξη του 1971 στις Βρυξέλλες σε χειρόγραφη μορφή, ενώ  στην Ελλάδα τυπώθηκε το φθινόπωρο του 1972. Μονόγραμμα σύμφωνα και με την ετυμολογία της λέξης είναι ένα σχέδιο που αποτελείται από γράμματα, τα οποία συνήθως είναι αρχικά ορισμένου ονοματεπώνυμου και σχηματίζουν σύμπλεγμα. Ενδεχομένως εδώ έχουμε τα αρχικά ενός ζευγαριού. Η υπόθεση του ποιήματος αφορά μια ερωτική τραγωδία, μια εναντίωση των άλλων ανθρώπων στον έρωτα του ζευγαριού, η οποία έχει ως τραγική συνέπεια την αυτοκτονία της κοπέλας.


Eδώ ολόκληρο το ποίημα του Ελύτη: http://www.elytis.edicypages.com/526351158870/529978158870

Νεκρή φύση



 Πίνακας νεκρή φύση.
Χρησιμοποίησα ακρυλικά
χρώματα και λαδοπαστέλ

Hλεκτρονικά βιβλία

Τα βιβλία είναι πολύτιμοι σύντροφοι και δάσκαλοι της  πολιτιστικής μας κληρονομιάς, αλλά συνάμα και συνοδοιπόροι της ζωής και των πνευματικών μας αναζητήσεων. Χαρακτηριστική είναι η φράση του Ουμπέρτο Έκο: Σήμερα τα βιβλία είναι οι γέροι μας(Ουμπέρτο Έκο)

Η τεχνολογία σήμερα (και ευτυχώς γι΄αυτό) μας δίνει την δυνατότητα να βρούμε και να διαβάσουμε πάρα πολλά βιβλία σε μορφή e-book δωρεάν. Υπάρχουν πολλά site που μπορεί κανείς να αναζητήσει βιβλία, αρκεί να το θελήσει. Τα ιστολόγια που εγώ χρησιμοποιώ για να αναζητήσω και να κατεβάσω βιβλία είναι τα παρακάτω. Καλό διάβασμα...

• http://e-vivlia.blogspot.com/,πολλά δωρεάν βιβλία διαφόρων κατηγοριών
• http://www.gutenberg.org/browse/languages/el,λογοτεχνικά βιβλία
• http://www.snhell.gr/, σπουδαστήριο νέου ελληνισμού
• http://ellinikibibliothiki.blogspot.com, ελληνική διαδικτυακή βιβλιοθήκη
• http://www.ebooks4greeks.gr/, δωρεάν ηλεκτρονικά βιβλία για όλους
• http://www.scribd.com/, χιλιάδες βιβλία διαφόρων κατηγοριών
• http://taexeiola.blogspot.gr - Πολλά σχολικά βιβλία- Βοηθήματα-Λυσάρια κ.α. 
• http://www.openbook.gr%20/ - Ανοιχτή βιβλιοθήκη
• http://www.free-ebooks.gr/gre/ebooks/index - H μεγαλύτερη βιβλιοθήκη για δωρεάν βιβλία
• http://www.24grammata.com/?page_id=6279 - 2500 ηλεκτρονικά βιβλία από το εβδομαδιαίο περιοδικό πολιτισμού
• http://users.hol.gr/~barbanis/cavafy/ - Κωνσταντίνος Καβάφης και το έργο του
• http://occupygr.com/download-e-books - Λογοτεχνία-πολιτικά κείμενα και διάφορα άλλα σε μορφή pdf
• http://anemi.lib.uoc.gr/?lang=el - Ψηφιακή βιβλιοθήκη νεοελληνικών σπουδών  
• http://arxigramma.wordpress.com/ - Ψηφιακές εκδόσεις ανοικτού περιεχομένου
• http://www.metmuseum.org/research/metpublications/search-publicationresults?fmt=downloadpdf&dept=0&tc=0&pt=0&searchType=C&rpp=12&pg=2, 1200 βιβλία (PDF) για την τέχνη και την ιστορία από το Μητροπολιτικό Μουσείο Νέας Υόρκης!
• http://manybooks.net/,ξενόγλωσσα βιβλία
• http://girlebooks.com/,ξενόγλωσσα βιβλία ρομαντικής λογοτεχνίας
• http://www.ebooksdownloadfree.com/, ξενόγλωσσα βιβλία
• http://www.freebookspot.es/, ξενόγλωσσα βιβλία
• http://www.free-ebooks.net/, ξενόγλωσσα βιβλία