Translate

Δευτέρα 26 Μαΐου 2014

Κηροπήγιο για ρεσώ με αλάτι

Άλλη μια κατασκευή με ένα άδειο γυάλινο βαζάκι, το οποίο μετατρέπουμε σε ένα χρήσιμο κηροπήγιο για ρεσώ. Τα υλικά που θα χρειαστούμε είναι: κόλλα ατλακόλ,πινέλο, αλάτι χονδρό και ψιλό, χρώμα μπλε τέμπερας.
Βήμα 1ο
 
Eδώ όλα τα υλικά που χρησιμοποίησα

 Βήμα 2ο
Έβαψα το αλάτι με μικρή ποσότητα μπλε χρώματος τέμπερας και άφησα να στεγνώσει
 Βήμα 3ο

Πέρασα το βάζο μου με μια παχιά στρώση κόλλας ατλακόλ
  Βήμα 4ο
   Έριξα αρκετή ποσότητα αλατιού στο βάζο μου, ώστε να καλυφθεί ολόκληρο

Βήμα 5ο 

Αφήνουμε να στεγνώσει και το κηροπήγιο μας είναι έτοιμο. Έτσι απλά!!
 
  Eδώ ιδέες: http://craftsbyamanda.com/2010/12/epsom-salt-luminaries-some-winter.html

Δευτέρα 19 Μαΐου 2014

Ο μικρός Πρίγκιπας


Ο Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ (29 Ιουνίου 1900 - 31 Ιουλίου 1944)
ήταν Γάλλος συγγραφέας,
γνωστός στο ευρύ κοινό από το βιβλίο του “Ο Μικρός Πρίγκιπας”,
το οποίο μεταφράστηκε
σε περίπου 60 γλώσσες και έρχεται τρίτο σε πωλήσεις βιβλίο
στην παγκόσμια ιστορία, μετά
απ' τη Βίβλο και το Κεφάλαιο του Καρλ Μαρξ.
Το βιβλίο “Μικρός Πρίγκιπας” αποτελεί
ένα παραμύθι για μικρούς και μεγάλους,
που αν και δοσμένο με τον τρόπο του παραμυθιού,
αντανακλά έντονα μηνύματα για τις ανθρώπινες σχέσεις.

… «Τότε ήταν που παρουσιάστηκε η αλεπού:
- Καλημέρα, είπε η αλεπού.
- Καλημέρα, απάντησε ευγενικά ο μικρός πρίγκιπας,
που γύρισε προς το μέρος απ' όπου ακουγόταν η φωνή,
μα δεν είδε τίποτε.
- Εδώ είμαι, είπε η φωνή, κάτω από τη μηλιά ...
- Ποια είσαι συ; είπε ο μικρός πρίγκιπας.
Είσαι πολύ όμορφη ...
- Είμαι μια αλεπού, είπε η αλεπού.
- Έλα να παίξεις μαζί μου, της πρότεινε ο μικρός πρίγκιπας.
Είμαι τόσο λυπημένος ...
- Δεν μπορώ να παίξω μαζί σου, είπε η αλεπού, δεν είμαι
εξημερωμένη.
- Α! συγνώμη, έκανε ο μικρός πρίγκιπας. Μα, αφού σκέφτηκε
λίγο, πρόσθεσε:
- Τι πάει να πει «εξημερωμένη»;
- Δεν θα είσαι από 'δω, είπε η αλεπού, τι ψάχνεις να βρεις;
- Ψάχνω να βρω τους ανθρώπους, είπε ο μικρός πρίγκιπας.
Τι σημαίνει εξημερωμένη;
- Οι άνθρωποι, είπε η αλεπού, έχουν τουφέκια και κυνηγούν.
Αυτό είναι πολύ ενοχλητικό. Ακόμη ανατρέφουν κότες.
Είναι το μόνο που τους ενδιαφέρει. Μήπως ψάχνεις για κότες;
- Όχι, είπε ο μικρός πρίγκιπας, ψάχνω για φίλους.
Τι σημαίνει «εξημερώνω»;
- Είναι κάτι ξεχασμένο για τα καλά, τώρα πια, είπε η αλεπού.
Αυτό σημαίνει «δημιουργώ δεσμούς».
- Δημιουργώ δεσμούς;
- Ναι, βέβαια, είπε η αλεπού. Για μένα εσύ δεν είσαι ακόμη
παρά ένα αγοράκι όμοιο με εκατό χιλιάδες άλλα μικρά αγόρια.
Και δεν έχω την ανάγκη σου. Κι εσύ το ίδιο δεν έχεις την
ανάγκη μου. Για σένα, δεν είμαι παρά μια αλεπού όμοια με
εκατό χιλιάδες άλλες αλεπούδες. Μα, αν εσύ με εξημερώσεις,
θα 'χουμε ανάγκη ο ένας τον άλλο. Θα 'σαι για μένα μοναδικός
στον κόσμο. Θα 'μαι για σένα μοναδική στον κόσμο...
- Αρχίζω να καταλαβαίνω, είπε ο μικρός πρίγκιπας. Υπάρχει ένα
λουλούδι... νομίζω πως μ' έχει εξημερώσει...
- Καθόλου απίθανο, είπε η αλεπού. Πάνω στη Γη βλέπει κανείς
κάθε λογής πράματα ...
- Ω! Αυτό δεν έγινε στη Γη, είπε ο μικρός πρίγκιπας.
Η αλεπού φάνηκε να ενδιαφέρεται πολύ.
- Σ' ένα άλλο πλανήτη;
-Ναι.
- Υπάρχουν κυνηγοί σε κείνο εκεί τον πλανήτη;
- Όχι.
- Αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον! Και κότες;
- Όχι.
- Τίποτε δεν είναι τέλειο, αναστέναξε η αλεπού.
Όμως, η αλεπού ξαναγύρισε στην ιδέα της:
- Η ζωή μου είναι μονότονη.
Κυνηγώ κότες, οι άνθρωποι κυνηγούν εμένα. Όλες οι κότες
μοιάζουν μεταξύ τους κι όλοι άνθρωποι μοιάζουν το ίδιο.
Λοιπόν, κι εγώ κάπως βαριέμαι. Όμως, αν με εξημερώσεις,
η ζωή μου θα μοιάζει σαν να την πλημμύρισε ο ήλιος.
Θα γνωρίσω ένα θόρυβο από βήματα διαφορετικά απ' όλα τ' άλλα.
Τα άλλα βήματα με κάνουν να καταχωνιάζομαι μέσα στη γη.
Το δικό σου θα με φωνάζει να βγω έξω από την τρύπα μου,
σαν να 'ναι μια μουσική. Κι ύστερα, κοίταξε! Βλέπεις εκεί
κάτω τα σταροχώραφα; Εγώ δεν τρώω ψωμί. Για μένα, το σιτάρι
δεν χρησιμεύει σε τίποτε. Κι αυτό είναι θλιβερό! Μα εσύ
έχεις χρυσαφένια μαλλιά. Θα 'ναι υπέροχα όταν θα μ' έχεις
εξημερώσει! Το στάρι που είναι χρυσαφένιο, εσένα θα μου
θυμίζει. Και θ' αγαπώ το θόρυβο του ανέμου καθώς θα περνάει
ανάμεσα από τα στάχυα του σταριού.

Η αλεπού σώπασε και βάλθηκε να κοιτάζει το μικρό πρίγκιπα
για πολλή ώρα.
- Σε παρακαλώ, εξημέρωσέ με, είπε!
- Πολύ το θέλω, απάντησε ο μικρός πρίγκιπας, μα δεν έχω καιρό.
Έχω ν' ανακαλύψω φίλους και να γνωρίσω πολλά πράγματα.
- Δεν ξέρουμε παρά εκείνα που μας δίνουν την δυνατότητα να
δημιουργούμε δεσμούς, είπε η αλεπού. Οι άνθρωποι δεν έχουν
πια καιρό να μάθουν κάτι. Αγοράζουν πράγματα ετοιματζίδικα,
φτιαγμένα μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια από τους
εμπόρους. Και καθώς δεν υπάρχουν ποτέ έμποροι που να
γίνονται φίλοι, οι άνθρωποι δεν έχουν πια φίλους.
Αν θέλεις ένα φίλο, εξημέρωσε με!
- Τι πρέπει να κάνω; είπε ο μικρός πρίγκιπας.
- Πρέπει να είσαι πολύ υπομονετικός, απάντησε η αλεπού.
Στην αρχή θα πρέπει να καθίσεις κάπως μακριά από μένα,
όπως κάνω τώρα εγώ, πάνω στο χορτάρι. Θα σε κοιτάζω με
την άκρη του ματιού μου και συ δεν θα λες τίποτε.
Η κουβέντα γίνεται αιτία να δημιουργηθούν παρεξηγήσεις.
Όμως, κάθε μέρα, θα μπορείς να 'ρχεσαι και να κάθεσαι
κάπως πιο κοντά σε μένα ...

Την άλλη μέρα, ο μικρός πρίγκιπας ξαναγύρισε.
- Θα 'ταν καλύτερα να 'ρχεσαι την ίδια ώρα, είπε η αλεπού.
Αν, για παράδειγμα, πρόκειται να έρθεις στις τέσσερις το
απόγευμα, από τις τρεις κιόλας εγώ θ' αρχίσω να 'μαι
ευτυχισμένη. Όσο θα προχωρεί η ώρα, τόσο περισσότερο
ευτυχισμένη θα νιώθω. Στις τέσσερις κιόλας θ' αρχίσω να
εκνευρίζομαι και ν' ανησυχώ. Θα 'χω ανακαλύψει το τίμημα
της ευτυχίας! Μα όταν εσύ θα 'ρχεσαι μια οποιαδήποτε ώρα,
δεν ξέρω ποια, ποτέ δεν θα ξέρω πότε θ' αρχίσω να
καρδιοχτυπώ...   Χρειάζονται ορισμένα τυπικά.
- Τι είναι ένα τυπικό; ρώτησε ο μικρός πρίγκιπας.
- Είναι κι αυτό κάτι ξεχασμένο από πολύν καιρό, είπε η αλεπού.
Κάτι που κάνει κάποια μέρα να 'ναι διαφορετική από τις άλλες
μέρες, μια ώρα διαφορετική από τις άλλες ώρες. Για παράδειγμα,
υπάρχει μια τυπικότητα στους κυνηγούς. Την Πέμπτη χορεύουν
με τις κοπέλες του χωριού. Τότε, η Πέμπτη είναι μια μέρα
υπέροχη! Κατηφορίζω για περίπατο μέχρι τ' αμπέλι.
Αν οι κυνηγοί χόρευαν κάθε φορά που θα τους ερχόταν το κέφι,
οι μέρες θα 'μοιαζαν όλες ίδιες, με αποτέλεσμα να μην έχω
εγώ ποτέ διακοπές.

Έτσι ο μικρός πρίγκιπας εξημέρωσε την αλεπού.
Κι όταν πλησίαζε να 'ρθει η ώρα του αποχωρισμού:
- Αχ! είπε η αλεπού ... Θ' αρχίσω τα κλάματα.
- Δικό σου είναι το λάθος, είπε ο μικρός πρίγκιπας.
- Ναι, σωστά, είπε η αλεπού.
- Μα συ θα βάλλεις τα κλάματα, είπε ο μικρός πρίγκιπας.
- Και βέβαια, είπε η αλεπού.
- Τότε, από αυτό, δεν κερδίζεις τίποτε! - Κάτι κερδίζω,
είπε η αλεπού είναι το χρώμα του σταριού.

Ύστερα πρόσθεσε:
-Πήγαινε πάλι να δεις τα τριαντάφυλλα, θα καταλάβεις
πως το δικό σου  είναι μοναδικό στον κόσμο.
- Θα ξανάρθεις να με αποχαιρετήσεις κι εγώ θα σου κάνω
δώρο ένα μυστικό.
Ο μικρός πρίγκιπας έφυγε για να πάει να ξαναδεί τα
τριαντάφυλλα:
-  Δεν είναι ολότελα όμοια με το δικό μου, ακόμη δεν είσαστε,
τους είπε. Κανείς δεν σας έχει εξημερώσει και σεις δεν έχετε
εξημερώσει κανένα. Είσαστε όπως ήταν η αλεπού μου.
Κι εκείνη δεν ήταν παρά όμοια με εκατό χιλιάδες άλλες.
Όμως εγώ την έχω κάνει φίλη μου κι είναι τώρα μοναδική
στον κόσμο.

Και τα τριαντάφυλλα έδειξαν να τα 'χουν πειράξει πολύ
τα λόγια του μικρού πρίγκιπα.
-Είσαστε όμορφα, μα είσαστε άδεια, πρόσθεσε. Κανείς δεν
θα μπορούσε να πεθάνει για σας. Σίγουρα, κάποιος
τυχαίος περαστικός, βλέποντας το δικό μου λουλούδι
θα νόμιζε πως σας μοιάζει. Μα, από μόνο του αυτό, είναι
πιο σημαντικό από όλα εσάς, γιατί εγώ το ποτίζω,
το προφυλάσσω κάτω από ένα γυάλινο δοχείο. Γιατί είναι
αυτό που εγώ προφύλαξα με το παραβάν. Γιατί αυτό είναι
που του σκότωσα τις κάμπιες (εκτός από δυο ή τρεις που
τις άφησα για να γίνουν πεταλούδες). Γιατί αυτό είναι
εκείνο που το άκουσα να παραπονιέται ή να περηφανεύεται ή,
μάλιστα, μερικές φορές να σωπαίνει. Γιατί είναι το
τριαντάφυλλό μου.

Και γύρισε προς την αλεπού.
- Γεια σου, είπε ...
- Γεια σου, είπε η αλεπού. Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό:

Δεν βλέπει κανείς πολύ καλά παρά μονάχα με την καρδιά.
Ότι είναι σημαντικό, δεν το βλέπουν τα μάτια.

- Ότι είναι σημαντικό δεν το βλέπουν τα μάτια, επανέλαβε
ο μικρός πρίγκιπας, για να το θυμάται.
- Είναι ο χρόνος που έχεις χάσει για το τριαντάφυλλό σου
και  που το κάνει τόσο σημαντικό.
- Είναι ο χρόνος που έχω χάσει για το τριαντάφυλλό μου ...
έκανε ο μικρός πρίγκιπας, για να το θυμάται.
- Οι άνθρωποι έχουν ξεχάσει αυτή την αλήθεια, είπε η αλεπού.
Όμως εσύ δεν πρέπει να την ξεχάσεις. Να γίνεις υπεύθυνος
για πάντα εκείνου που έχεις εξημερώσει. Είσαι υπεύθυνος
για το τριαντάφυλλό σου ...
- Είμαι υπεύθυνος για το τριαντάφυλλό μου... επανέλαβε
ο μικρός πρίγκιπας, για να μην το ξεχάσει.»


Eδώ το βιβλίο σε μορφή e-book:

Πέμπτη 15 Μαΐου 2014

Κουτί αποθήκευσης με πεταλούδα

Μία ακόμα ανάρτηση με το αγαπημένο μου θέμα που δεν είναι άλλο από τα άδεια κουτιά παπουτσιών,τα οποία μπορούμε να μετατρέψουμε σε ωραίους αποθηκευτικούς χώρους για τα πράγματα μας.

 Εκτέλεση

Υλικά που χρησιμοποίησα

Χρώματα λευκό και μπλε, κόλλα, γκλίτερ, πινέλα και χαρτόνι.
1o Στάδιο: Πέρασα το κουτί με άσπρο ακρυλικό χρώμα και με λίγο μπλε για διχρωμία.

2ο Στάδιο: Στη συνέχεια έριξα γκλίτερ διαφόρων χρωμάτων για περισσότερη λάμψη και παράλληλα κόλλησα μια διπλή πεταλούδα που είχα από πριν κόψει και χρωματίσει.

3o Στάδιο: Στο κάτω μέρος το κουτιού έκανα ένα ωραίο μπλε λουλούδι με πινελιές λευκού χρώματος.

4ο Στάδιο:Το κουτί μου είναι έτοιμο...


Κυριακή 11 Μαΐου 2014

Η Πρόσκληση (ORIAH MOUNTAIN DREAMER)


Δεν με ενδιαφέρει τι επάγγελμα κάνεις. Θέλω να ξέρω για ποιο πράγμα πονάς, κι αν τολμάς να ονειρευτείς
ότι θα συναντήσεις αυτό που λαχταρά η καρδιά σου.

Δεν με ενδιαφέρει πόσων χρόνων είσαι .
Θέλω να ξέρω αν θα διακινδυνέψεις να γελοιοποιηθείς
για την αγάπη, για το όνειρο σου, για την περιπέτεια του να είσαι ζωντανός.

Δεν με ενδιαφέρει ποιοι πλανήτες πλαισιώνουν τη σελήνη σου. Θέλω να ξέρω αν έχεις αγγίξει το κέντρο της ίδιας σου της θλίψης,
αν οι προδοσίες της ζωής σ' έχουν κάνει ανοιχτό
ή αν έχεις ζαρώσει και κλειστεί στον εαυτό σου από το φόβο περισσότερου πόνου. Θέλω να ξέρω αν μπορείς να μείνεις με τον πόνο, το δικό μου ή το δικό σου, χωρίς να κινηθείς για να τον κρύψεις ή να τον εξασθενίσεις ή να τον θεραπεύσεις.

Θέλω να ξέρω αν μπορείς να ζεις με τη χαρά, τη δική μου ή τη δική σου, αν μπορείς να χορέψεις έξαλλα και να αφήσεις την έκσταση να σε γεμίσει ως τις άκρες των δαχτύλων σου, χωρίς να μας προειδοποιείς να προσέχουμε, να είμαστε ρεαλιστές, να θυμόμαστε τους περιορισμούς της ανθρώπινης φύσης.

Δε με ενδιαφέρει αν η ιστορία που μου διηγείσαι είναι αληθινή. Θέλω να ξέρω αν μπορείς να απογοητεύσεις κάποιον άλλο, για να φανείς αληθινός στον εαυτό σου, αν μπορείς να αντέξεις την κατηγορία της προδοσίας και να μην προδώσεις την ίδια την ψυχή σου, αν μπορείς να είσαι άπιστος και γι΄αυτό αξιόπιστος.

Θέλω να ξέρω αν μπορείς να δεις την ομορφιά, ακόμα κι όταν δεν είναι όμορφη, κάθε μέρα ,κι αν την παρουσία της μπορείς να την κάνεις πηγή της ίδιας της ζωής σου.

Θέλω να ξέρω αν μπορείς να ζήσεις με την αποτυχία, τη δική σου και τη δική μου, κι όμως να στέκεσαι στην άκρη της λίμνης και να φωνάζεις στην ασημένια πανσέληνο, «Ναι!»

Δεν με ενδιαφέρει να ξέρω πού μένεις ή πόσα χρήματα έχεις.
Θέλω να ξέρω αν μπορείς να σηκωθείς, μετά από μια νύχτα θλίψης και απόγνωσης, εξαντλημένος και πληγωμένος μέχρι το κόκαλο και να κάνεις ό,τι χρειάζεται για να θρέψεις τα παιδιά.

Δεν με ενδιαφέρει ποιον ξέρεις ή πώς έφτασες μέχρι εδώ.
Θέλω να ξέρω αν θα σταθείς στη μέση της φωτιάς μαζί μου, χωρίς να ζαρώσεις προς τα πίσω.

Δεν με ενδιαφέρει πού, τι ή με ποιον έχεις σπουδάσει.
Θέλω να ξέρω τι σε στηρίζει από μέσα, όταν όλα τ' άλλα καταρρέουν.

Θέλω να ξέρω αν μπορείς να μείνεις μόνος με τον εαυτό σου
και αν στ' αλήθεια σου αρέσει η συντροφιά που κρατάς τις άδειες στιγμές.


Η οραματίστρια Οράια Μάουντεν Ντρίμερ μέσα από το βιβλίο της η πρόσκληση, εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ, μας προτρέπει να ζήσουμε τη ζωή με περισσότερο πάθος και αυθεντικότητα, να μην συμβιβαζόμαστε με μετριότητες, να μην λυγίζουμε στα όποια προβλήματα της καθημερινότητας, να στηριζόμαστε στον εαυτό μας, να ζούμε την ζωή ουσιαστικά και στο έπακρο.