Translate

Πέμπτη 16 Ιουλίου 2015

Eίμαστε υπεύθυνοι για την ιστορία μας

Πηγή φωτογραφίας:http://www.sansimera.gr/biographies/321


Σε μια πρώτη προσέγγιση, ο σημερινός
δυτικός άνθρωπος -συμπεριλαμβανομένου και του νεοέλληνα- είναι ένα
άτομο περιορισμένο στην καθαρά ιδιωτική του σφαίρα, ενδιαφέρεται
μόνον για το βιοτικό του επίπεδο. Προσπαθεί με τα διάφορα
καταναλωτικά «αγαθά» να συγκαλύψει την έλλειψη κάθε νοήματος
αναφορικά με τη ζωή και τη θνητότητα του. Χειραγωγείται από τους
δήθεν πολιτικούς ή είναι τόσο αποκαρδιωμένος από την πολιτική
κατάσταση, ώστε απέχει. Αποχαυνώνεται από τα μέσα μαζικής
επικοινωνίας. Χαζεύει τα σήριαλ και χάφτει, κατά το μάλλον ή ήττον,
αυτά που του σερβίρουν ως «νέα» οι τηλεοπτικοί συνάδελφοι σας. Η
σημερινή κοινωνία είναι μια κοινωνία τηλεκατανάλωσης με διπλή
έννοια.
Με διπλή έννοια; Δηλαδή;
Εκείνο που κυρίως καταναλώνουν σήμερα οι άνθρωποι είναι τη-λε-
ό-ρα-ση. Και μέσα από την τηλεόραση καταναλώνουν, δι' αντιπροσώπου,
τη φαντασίωση μιας ζωής που θα ήταν λεφτά, σεξ, εξουσία και βία.


«Eίμαστε υπεύθυνοι για την ιστορία μας»

Κορνήλιος Καστοριάδης

Πέμπτη 11 Ιουνίου 2015

Ξεφυλλίζοντας τη σιωπή


http://www.slantmagazine.com/house/article/the-conversations-terrence-malick-part-2-the-tree-of-life

Μήπως πρέπει...Μήπως...Μια γνώμη λέω.

Να βάλεις "φραγή" σε ορισμένα πρόσωπα που σε περικυκλώνουν
και ισχυρίζονται ότι αποτελούν το πλαίσιο σου;
Την κορνίζα σου και καλά.
(Και τι κορνίζα Θεέ μου! Όλο χρυσόσκονη!)
Μήπως πρέπει να απενεργοποιήσεις ορισμένα συναισθήματα,
που αποδείχτηκαν υπερβολικά και ανώφελα;
Η γενναιοδωρία, φίλε, έχει κάποια όρια. Κάποια στοπ.
Όταν τα ξεπεράσεις ξέρεις που οδηγείσαι;
Στον διασυρμό και στην αυτοκαταστροφή.

Έτσι είναι. Κι ας μη σ αρέσει να το δεις.
Αυτή πια η ανόητη προσμονή σου,
πως οι "άλλοι" κάποτε θ αλλάξουν.
Ξέχνα την, να χαρείς.
Οι "άλλοι" την έχουν καταβρεί στην πουπουλένια σου πλατούλα.
Εσύ ν αλλάξεις ρότα. Τώρα. Αν μπορείς.
Αν δεν μπορείς τουλάχιστον μη θορυβείς.
Έχεις ακούσει μήπως για τη μητέρα Τερέζα;
Καμία σχέση!

Aλκυόνη Παπαδάκη

"Ξεφυλλίζοντας τη σιωπή"

Πέμπτη 14 Μαΐου 2015

Το Ρίσκο (Αλκυόνη Παπαδάκη)

        https://camcope.wordpress.com/2010/05/05/a-full-sail-in-the-whitsunday-islands/

Είσαι για ένα ταξίδι στ' ανοιχτά;
Είσαι για ένα ρίσκο;

Θέλω να μου υποσχεθείς
πως δε θα πάρεις
μετεωρολογικό δελτίο.
Πως δε θα χεις μαζί σου
προμήθειες και αποσκευές.
Πως δε θα γεμίσεις
το πλεούμενο με σωσίβια.
Θα δέσουμε την άγκυρά μας
στα φτερά των γλάρων.
Και θα ορίσουμε τιμονιέρη μας
το πιο τρελό δελφίνι.
Θα σου χαρίσω
όλο το γαλάζιο του πελάγου.
Όλο το χρυσάφι του ήλιου.
Όλο το ροζ του δειλινού.
Να χεις χρώματα πολλά
να βάφεις τους πόθους και τις σκέψεις σου.
Θα γεμίσω τ' αμπάρι μας με όνειρα.
Να χεις πολλά.
Να μη φοβάσαι πως θα σου τελειώσουν.
Αν έχει λιακάδα θα απλώσουμε
τα δίχτυα της ζωής μας στην κουβέρτα
και θα μπαλώσουμε τις τρύπες
που μας άνοιξαν τα σκυλόψαρα.
Αν έχει βροχή θα βγάλουμε τη ψυχή μας
στ΄ άλμπουρο να ξεπλυθεί.
Είσαι επιτέλους, για ένα ταξίδι στ ανοιχτά;
Για ένα ρίσκο;

Παραγωγή: Φωτεινή Καρκαλή

Δευτέρα 20 Απριλίου 2015

H απαγορευμένη εκπαίδευση

Πολύ ωραίο video, τμήμα του ντοκιμαντέρ La Educacion Prohibida, που αναδεικνύει τα παράδοξα της εκπαίδευσης...

Πηγή: http://mavro-diamanti.blogspot.gr/2014/10/blog-post_37.html

Tο ντοκυμαντέρ Η Απαγορευμένη Εκπαίδευση (La Educacion Prohibida) είναι ένα ανεξάρτητο ντοκιμαντέρ που κυκλοφόρησε το 2012. Περιγράφει ποικίλες εναλλακτικές πρακτικές εκπαίδευσης και αντισυμβατικά σχολεία στη Λατινική Αμερική και την Ισπανία, και περιλαμβάνει εκπαιδευτικές προσεγγίσεις όπως η λαϊκή επιμόρφωση, το σύστημα Μοντεσσόρι, η προοδευτική εκπαίδευση, η εκπαίδευση Βάλντορφ, η κατ οίκον διδασκαλία.


Ολόκληρο το ντοκυμαντέρ στον λογαριασμό geraboldy gerabold στο Youtube : https://www.youtube.com/watch?v=6RNRRqybUpE&feature=youtu.be

Πέμπτη 26 Φεβρουαρίου 2015

To βίντεο του 3ου Λυκείου Δράμας κατά της ενδοσχολικής βίας

Δημοσίευση από: DzFx-

Πέμπτη 29 Ιανουαρίου 2015

Φτάσε όπου δεν μπορείς!

Ν.Καζαντζάκης
https://erodotos.files.wordpress.com/2011/02/kazantzakis2.jpg

Αρπάχτηκα με λαχτάρα από το χέρι σου· πασαλειμμένο ήταν με πολύχρωμες μπογιές, θαρρείς ζωγράφιζε ακόμα. Έκαιγε. Άγγιξα το χέρι σου, πήρα φόρα και δύναμη, μπόρεσα να μιλήσω:
— Παππού αγαπημένε, είπα, δώσ' μου μια προσταγή.
Χαμογέλασε, απίθωσε το χέρι απάνω στο κεφάλι μου· δεν ήταν χέρι, ήταν πολύχρωμη φωτιά. Ως τις ρίζες του μυαλού μου περιχύθηκε η φλόγα.
Φτάσε όπου μπορείς, παιδί μου...
Η φωνή του βαθιά, σκοτεινή, σαν να 'βγαινε από το βαθύ λαρύγγι της γης. Έφτασε ως τις ρίζες του μυαλού μου η φωνή του, μα η καρδιά μου δεν τινάχτηκε.
— Παππού, φώναξα τώρα πια δυνατά, δώσ' μου μια πιο δύσκολη, πιο κρητικιά προσταγή.
Κι ολομεμιάς, ως να το πω, μια φλόγα σούριξε ξεσκίζοντας τον αέρα, αφανίστηκε από τα μάτια μου ο αδάμαστος πρόγονος με τις περιπλεγμένες θυμαρόριζες στα μαλλιά του κι απόμεινε στην κορφή του Σινά μια φωνή όρθια, γεμάτη προσταγή, κι ο αέρας έτρεμε:
— Φτάσε όπου δεν μπορείς!
Πετάχτηκα τρομαγμένος από τον ύπνο· είχε πια ξημερώσει. Σηκώθηκα, ζύγωσα στο παράθυρο, βγήκα στο μπαλκόνι με την καρπισμένη κληματαριά. Η βροχή είχε τώρα κοπάσει, έλαμπαν οι πέτρες, γελούσαν. Τα φύλλα των δέντρων ήταν φορτισμένα δάκρυα.
— Φτάσε όπου δεν μπορείς!